MARKETGARDEN.COM - THE DIGITAL MONUMENT 1995-2020

DE 3 BESLISSENDE FACTOREN VOOR DE PLANNING VAN DE LANDINGEN

1: Men was in de veronderstelling dat de luchtafweer boven Arnhem en Deelen te sterk was om over deze gebieden te kunnen vliegen met vliegtuigen vol met troepen en voorraden. Ook was men van mening dat om die reden een landing iets ten zuiden van Arnhem en dichtbij de verkeersbrug te riskant  was. Het enige goede alternatief waren de grote open terreinen ten noorden en zuiden van de spoorweg ten westen van het dorp Wolfheze.
2:
Met de beschikbare aantallen vliegtuigen en zweefvliegtuigen waren er drie vluchten vanuit Engeland nodig om alle troepen te laten landen.

3: De vijand: de inlichtingen waren voor de Britten nogal tegenstrijdig. Men was in de veronderstelling dat van een snelle en directe confrontatie met een groot aantal vijandelijke troepen geen sprake zou zijn. De schatting was dat de tegenstander ongeveer 3000 troepen ondersteund door een paar tanks tegen de parachutisten zou kunnen inzetten.

HET PLAN

Op basis van bovengenoemde factoren werden een aantal beslissingen genomen. De Divisie zou bij daglicht landen op 3 opeenvolgende dagen. Iedere dag een vlucht.

Op de eerste dag zou de lst Parachute Brigade per parachute landen ten westen van Wolfheze. Hun taak: een snelle opmars naar Arnhem en het veroveren van de Spoorbrug, Schipbrug en Verkeersbrug over de rivier de Rijn. Tegelijkertijd zouden andere delen van de 1st Airlanding Brigade, Divisional Headquarters en zoveel mogelijk ondersteunde eenheden met zweefvliegtuigen landen ten noord-westen van Wolfheze. Zij zouden de landingsterreinen veilig stellen voor de landingen van de volgende dag. De ondersteunden eenheden namen ook artillerie en anti-tank kanonnen mee. Voor deze landing op de eerste dag waren 161 transport toestellen nodig voor de parachutisten en nog eens 297 vliegtuigen en gliders voor de andere eenheden.

Op de tweede dag zou de 4th Parachute Brigade landen op een terrein tussen Planken Wambuis en het spoor evenals de rest van de Airlanding Brigade. Zij zouden arriveren met 126 vliegtuigen voor parachutisten en 305 zweefvliegtuigen. Tegelijk zouden 35 vliegtuigen voorraden droppen.

Op de derde dag zo de 1st Polish Parachute Brigade Group landen iets ten zuiden van de verkeersbrug te Arnhem. Men ging er vanuit dat tegen die tijd het meeste luchtafweer wel zou zijn uitgeschakeld. Ze zouden arriveren met 114 vliegtuigen voor parachutisten en 45 zweefvliegtuigen. Ook zouden op de derde dag 163 vliegtuigen voorraden droppen voor de 1st Airborne Division.

Wanneer de landingsterreinen niet meer nodig zouden zijn zouden de Airlanding Brigade +  de 4th Parachute Brigade +  de 1st Polish Parachute Brigade Group een verdedingslinie vormen rond Arnhem. De 1st Parachute Brigade die de bruggen bezetten zouden in reserve worden gehouden.

D-DAY: 17 SEPTEMBER

De start van de operatie zou zijn Zondag 17 september 1944. Het weer was goed op die dag en de vlucht van Engeland naar Nederland was rustig. De eerste landingen beginnen om 1 uur in de middag en verliepen vrijwel vlekkeloos. De troepen landen zonder noemenswaardige tegenstand en worden ontvangen door een enthousiaste bevolking. Binnen 2,5 uur na de landing zijn de battalions van de 1st Parachute Brigade op weg naar hun doelen. Om half acht 's avonds na een aantal gevechten bereiken de troepen van het 2nd Parachute Battalion onder leiding van Lieutenant-Colonel J. D. Frost de verkeersbrug en nemen de noordkant van de brug in handen zonder noemenswaardige tegenstand. De brug is intact gebleven.

Een company van het Battalion had de opdracht om de spoorbrug bij Oosterbeek te veroveren. Maar deze wordt opgeblazen als ze arriveren. Ze worden omsingeld en het lukt ze niet meer om de brug te bereieken en zich bij de anderen te voegen. Het grootste deel van het hoofdkwartier van de 1st Parachute Brigade bereikt de brug wel later op de avond.

Dit echter zonder hun commandant Brigadier Lathbury, die samen met General Urquhart zich naar het 3rd Parachute Battalion had begeven en door de gevechten werd gedwongen om bij die eenheid te blijven. Het 3rd Parachute Battalion en 1st Parachute Battalion waren beide ook op weg om de opmars van het 2nd Parachute Battalion te ondersteunen. Het 3rd Parachute Battalion om het hoge gedeelte ten noorden van Arnhem te veroveren om te voorkomen dat de Duitsers deze zouden gebruiken om Arnhem van hier uit te observeren. Maar de opmars werd ernstig vertraagd door toenemende tegenstand. In de nacht en de vroege ochtend van 18 september worden verwoede pogingen ondernomen om door de Duitse verdediging te dringen. Een kleine vooruitgang werd welliswaar geboekt maar dit ging gepaard met zware verliezen. Uiteindelijk komt deze opmars bij het St. Elizabeth Gasthuis Ziekenhuis tot stilstand.

In de vroege ochtend van de 18de valt de vijand de landingsterreinen aan. Brigadier Hicks, die sinds de verdwijning van Generaal Urquhart de leiding heeft overgenomen, weet door de schaarse berichten dat de 1st Parachute Brigade het moelijk heeft en beslist om deze onmiddelijk te versterken, wanner die dag de landing van de 4th Parachute Brigade plaats heeft gevonden moet ook deze eenheid te hulp schieten. Echter vanwege het slechte weer in Engeland komen de troepen niet aan om tien uur in de ochtend maar om drie uur in de middag. En alhoewel de aanvallen op de landingsterreinen in hevigheid toenemen kan de 4th Parachute Brigade ten zuiden van Planken Wambuis landen.

terug click for map verder